8. Η ΓΛΩΣΣΑ

8. Η ΓΛΩΣΣΑ

Πάνω που σώπαιναν πιάσανε πάλι

τις φοβέρες και τις σκευωρίες, πως τάχα ερεθίζουμε

τη μάζα σε καιρό κοινής ησυχίας τα βάφουμε όλα

μαύρα σπείραμε την καταστροφή να πέσουμε ξανά

              στο πλιάτσικο και τη σφαγή.

Κάποτ’ αλλάζουν και μας τάζουνε μνημεία μάς μνημονεύουν

στα μουσεία ψηλά στους τοίχους μάς κρέμασαν

και φωτογραφία κι ύστερα πελεκάν τη γλώσσα μας

                   και τη σηκώνουν για κατάδική τους

                   ζουρλοπαντιέρα.