2.
ΟΙ ΦΙΛΟΙ
Μόλις
υποχωρήσαν οι εχθροί μας απ’ την πόλη, φτάσαν
τ’
αγαπημένα πλοία με τους φίλους. Κι εμείς να σκοτωνόμαστε
με
τις σημαίες στο λιμάνι ποιος να τους πρωτοπάρει
μες
στο σπίτι για τα σφαχτά και το κρασί. Κι εκείνοι
να
μας βάλουνε στον ύπνο και να καίνε; Ποιος το ’λπιζε...
Ξημερώσαμε
μες στις σταχτοκρεμάλες δίχως όπλα.
Κι
οι φίλοι μάς δανείζουνε βοήθεια να ζυμώνουμε ψωμί
από τη στάχτη και τους
σκελετούς.
Δεν
έχουμε ζωή σ’ αυτή την πόλη. Πήραμε
τα
βουνά για να σωθούμε.
Βάζεις το δάκτυλο βαθιά μεσ`την πληγή , Βυζαίνουμε εμείς το αίμα της - πυρωμένο αμόνι - πού μέσα από το ποίημά σου αλλάζει δομή .
ΑπάντησηΔιαγραφή