18. ΑΝΑΨΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

18. ΑΝΑΨΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Πάλι καλά που ’ναι κι οι σύντροφοι στο σβέρκο να με προστατεύουν

μην τους χαλάσω τα προγράμματα. Πάντως με διαβεβαιώνουν

με στοιχεία πως οπωσδήποτε την άνοιξη θα συναντηθούμε

για παντοτινά όταν βρε αδελφέ το χώμα μας θα πάλλεται

μες στα σκουλήκια, καρπισμένο. Τότε θα σε παρακαλούσα

ολόγλυκό μου να μ’ άναβες κάνα κεράκι τουλάχιστον

τους δυο πρώτους αιώνες. Κι όχι για μένα. Για τα μάτια

του κόσμου που καθώς φαίνεται θα ψάχνονται θεότυφλα.

Φυσικά μην αποκλείσουμε και την περίπτωση αύριο κιόλας

να ξυπνούσα και στο προσκέφαλο να ’νιωθα την ανάσα σου.

Μωρό μου, το φαντάζεσαι;

Ανάψαμε το παιχνίδι γύρω απ’ τις φωτιές

                            να ζεσταθούμε.