12. ΣΤΟΥΣ ΙΣΚΙΟΥΣ

12. ΣΤΟΥΣ ΙΣΚΙΟΥΣ

Όλο στους ίσκιους περπατείς, αγόρι μου, κι όπου

ξεμοναχιάσεις έρμη πέτρα κάθεσαι. Δεν είσαι

παλικάρι εσύ σαν όλα

         να ξεφαντώνεις στις ταβέρνες

και τη γυναικαγορά; Έτσι να ρίξεις τη ματιά σου

στις πιατέλες θα τρέξει ποιος και ποιος

                   να σε προσλάβει

                   μες στο στάβλο

                   για γαμβροεπιβήτορα.

Λοιπόν; Τόσες επιθυμίες, τόσος

πλούτος μες στα σπλάχνα να δώσεις όλο σου

το στόμα μονάχα στην πείνα;

Τι λιώνεις μέρα νύχτα στο κορμάκι της;

Θα σας πετύχουν καμιάν ώρα τ’ αποσπάσματα

και τότε ποιος

θα φέρει πίσω την καρδιά μου

να κρατώ

στον ουρανό τους τυφλοκόρακες...