17. ΘΑ ΦΟΡΕΣΩ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ ΜΟΥ

17. ΘΑ ΦΟΡΕΣΩ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ ΜΟΥ

Όταν φαντάζομαι πως ξεφυσάει

σ’ ευωδιασμένες πλάτες το μίασμα του κόσμου, με δυσκολία

         κόβω τον καρπό που φτύνει

         τα στιλέτα στο λαιμό του.

Όταν κοιτάω το ραγισμένο σου

κεφάλι ν’ ανεμίζει βυθισμένο

         σε σπασμένους μηρούς, με δυσκολία

         κόβω τον καρπό που πέφτει

         να σου πάρει την ψυχή.

Υποθέτω πως κι αλλού θα χάνεσαι έτσι

ανάλαφρα, μωρό μου. Και μη μου πεις

ξανά πως στάζω αίμα και φαρμάκι.

Καμιά φορά θα φορέσω τις βόμβες μου κι έτσι

λουσμένος μες στις φλόγες θα πέσω να πιάσουμε

κουβέντα στο κρησφύγετό του. Και μην ακούσω

πάλι πως όποιος πολυσκέφτεται...